کد مطلب:188873 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:149
قناعت و دوری از طمع
امام باقر (ع) در پرهیز دادن مردم از طمع ورزی می فرماید:
هیچ ذلتی، همانند ذلت طمع (خواركننده) نیست. [1] .
و نیز می فرماید:
از آنچه در دست مردم است اظهار یأس و ناامیدی كن (و خود را بی رغبت به آن نشان بده) زیرا این روش، همان بی نیازی و غنای واقعی است و بپرهیز از طمع ورزی زیرا طمع فقری است حاضر و آشكار. [2] .
[ صفحه 299]
امام باقر (ع) در زمینه ی قناعت می فرماید:
اجتناب كن از این كه چشم به بالاتر از خود بدوزی (و با حسرت به امكانات افراد توانمندتر از خود نگاه كنی)! كافی است كه به رهنمودهای خداوند نسبت به پیامبر (ص) توجه كنی كه فرمود:
«و لا تعجبك اموالهم و لا اولادهم». [3] .
«و لا تمدن عینیك الی ما متعنا به ازواجا منهم زهرة الحیاة الدنیا». [4] .
یعنی: كثرت اموال و فرزندان كافران تو را به تعجب وا ندارد.
و به بهره وری های كافران، خیره مشو زیرا این بهره وری ها محدود به زندگی دنیا است.
سپس امام باقر (ع) افزود: هرگاه در دلت، حسرت امكانات دیگران راه یافت، شیوه ی زندگی پیامبر (ص) را بیاد آور، زیرا غذای آن حضرت، نان فراهم آمده از جو و شیرینی وی خرما و وسیله ی روشنایی او در شب ها، شاخه های نخل بود، آن هم اگر فراهم می شد! [5] (یعنی حتی این امكانات با همه ی سادگی، همیشه در اختیار پیامبر (ص) نبود).
در روایتی دیگر امام (ع) می فرماید:
رسول خدا (ص) فرموده است: كسی كه می خواهد غنیترین و بی نیازترین مردم باشد پس باید اعتماد و اتكایش به الطاف و عنایات الهی فزونتر از دارایی ها و امكانات مردم باشد. [6] .
[ صفحه 300]
یعنی باید به جای چشم داشتن به كمك های مردم و بهره ور شدن از دارایی های آنان، چشم به ذخایر الهی داشته باشد و از درگاه خدا، بی نیازی بجوید.
هیچ ذلتی، همانند ذلت طمع (خواركننده) نیست. [1] .
و نیز می فرماید:
از آنچه در دست مردم است اظهار یأس و ناامیدی كن (و خود را بی رغبت به آن نشان بده) زیرا این روش، همان بی نیازی و غنای واقعی است و بپرهیز از طمع ورزی زیرا طمع فقری است حاضر و آشكار. [2] .
[ صفحه 299]
امام باقر (ع) در زمینه ی قناعت می فرماید:
اجتناب كن از این كه چشم به بالاتر از خود بدوزی (و با حسرت به امكانات افراد توانمندتر از خود نگاه كنی)! كافی است كه به رهنمودهای خداوند نسبت به پیامبر (ص) توجه كنی كه فرمود:
«و لا تعجبك اموالهم و لا اولادهم». [3] .
«و لا تمدن عینیك الی ما متعنا به ازواجا منهم زهرة الحیاة الدنیا». [4] .
یعنی: كثرت اموال و فرزندان كافران تو را به تعجب وا ندارد.
و به بهره وری های كافران، خیره مشو زیرا این بهره وری ها محدود به زندگی دنیا است.
سپس امام باقر (ع) افزود: هرگاه در دلت، حسرت امكانات دیگران راه یافت، شیوه ی زندگی پیامبر (ص) را بیاد آور، زیرا غذای آن حضرت، نان فراهم آمده از جو و شیرینی وی خرما و وسیله ی روشنایی او در شب ها، شاخه های نخل بود، آن هم اگر فراهم می شد! [5] (یعنی حتی این امكانات با همه ی سادگی، همیشه در اختیار پیامبر (ص) نبود).
در روایتی دیگر امام (ع) می فرماید:
رسول خدا (ص) فرموده است: كسی كه می خواهد غنیترین و بی نیازترین مردم باشد پس باید اعتماد و اتكایش به الطاف و عنایات الهی فزونتر از دارایی ها و امكانات مردم باشد. [6] .
[ صفحه 300]
یعنی باید به جای چشم داشتن به كمك های مردم و بهره ور شدن از دارایی های آنان، چشم به ذخایر الهی داشته باشد و از درگاه خدا، بی نیازی بجوید.
[1] الامام الباقر (ع): لاذل كذل الطمع. بحار 78 / 165؛ سيرة الائمة الاثني عشر 228.
[2] الامام الباقر (ع): اظهر اليأس مما في ايدي الناس فان ذلك هو الغني، و اياك و الطمع فانه الفقر الحاضر. مشكاة الانوار 472.
[3] توبه / 56.
[4] طه / 131.
[5] قال ابوجعفر (ع): اياك ان تطمح بصرك الي من هو فوقك، فكفي بما قال الله عزوجل لنبيه (ص): «و لا تعجبك اموالهم و اولادهم» و قال: «لا تمدن...» فان دخلك من ذلك شي ء فاذكر عيش رسول الله (ص) فانما كان قوته الشعير و حلواه التمر و وقوده السعف اذا وجده. اصول كافي 2 / 138.
[6] عن ابي جعفر (ع) قال: قال رسول الله (ص): من اراد ان يكون اغني الناس فليكن بما في يدالله اوثق منه بما في يد غيره. اصول كافي 2 / 139.